Εισήγηση στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου στις 22 Μάρτη

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση περνά στην τελική φάση ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης που συνοδεύεται με νέο αντεργατικό και αντιλαϊκό πακέτο νέων μέτρων. Μέτρα που δεν έχουν ορίζοντα μόνο την επόμενη διετία αλλά ουσιαστικά θα είναι μόνιμα.

Σκληρά και επώδυνα μέτρα ύψους 1,8 δις € στο Φορολογικό, με τη μείωση του αφορολόγητου έως και τις 5.000€, που σημαίνει φόρο ακόμα και για κάποιον που αμείβεται με 400€, αλλά και την αύξηση των έμμεσων φόρων.

Στα Εργασιακά με την παραπέρα υπονόμευση των ΣΣΕ, το χτύπημα ακόμα παραπέρα των κλαδικών μισθών και τη νέα μείωση του κατώτερου μισθού ενώ έχει συμφωνηθεί η αύξηση του ορίου των απολύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις στο 10%.

Στο Ασφαλιστικό με νέα μείωση συντάξεων και παροχών κατά 1,8 δις €, με αύξηση των βαρών του ασφαλιστικού συστήματος στις πλάτες των εργαζομένων αφού προωθείται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με την διατήρηση του περιβόητου κόφτη.

Μέτρα που υπηρετούν τη διασφάλιση των ματωμένων πλεονασμάτων στο διηνεκές με μόνιμα υποζύγια τους ανθρώπους της δουλειάς και του μόχθου, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν βαρύ λογαριασμό. Και όλα αυτά την στιγμή που από στοιχεία του ΙΚΑ φαίνεται ότι 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν υποστεί μείωση των αποδοχών τους κατά 25% την τελευταία πενταετία.

Τέλος στο στόχαστρο παραμένει η διαμόρφωση ενός νέου και πιο αντιδραστικού συνδικαλιστικού νόμου που θα βάζει πρόσθετα εμπόδια στην οργάνωση και στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων.

Τώρα χρειάζεται να ανεβάσουμε στροφές, να απαντήσουμε με κλιμάκωσης της πάλης ο καθένας από εμάς στο χώρο του. Άμεσα να ξεκινήσουμε τον αγώνα της ενημέρωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, συσκέψεις, συζητήσεις, έτσι ώστε να υψωθεί τείχος αντίστασης απέναντι στα νέα μέτρα, να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στη νέα ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν στη ζωή μας.

Καμιά αναμονή. Να μην υπάρξει μέρα χαμένη στην προετοιμασία όλων των συναδέλφων μας για πιο σκληρούς και απαιτητικούς αγώνες. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα αντιλαϊκά μέτρα, χρειάζεται τις επόμενες μέρες σχεδιασμένα και μεθοδικά να ανοίξει η συζήτηση στους τόπους δουλειάς για την ανάγκη αγωνιστικής κλιμάκωσης με όλες τις μορφές και με απεργία.

Δυναμώνουμε το μέτωπο μας στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και στην Ε.Ε. επιδιώκοντας να οργανωθεί η εργατική και λαϊκή πάλη ενάντια στα νέα μέτρα που σχεδιάζουν αλλά και να προβάλει τα αιτήματα των σύγχρονων αναγκών μας.

Παράλληλα να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και των υπηρετών του κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Οι κόντρες και οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου στην περιοχή της Μεσογείου για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, ελλοχεύουν τον κίνδυνο να μπλέξουν τους λαούς σε τοπικές ή και γενικευμένες πολεμικές συγκρούσεις. Η εργατική τάξη δεν πρέπει να δεχτεί να χύσει το αίμα της για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Το σωματείο όλο το προηγούμενο διάστημα έδωσε τη μάχη από το δικό του μετερίζι κάνοντας προσπάθεια να ανταπεξέλθει στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της πάλης.

Στις 8 Δεκέμβρη το σωματείο μαζί με δεκάδες άλλα ταξικά σωματεία συμμετείχε στην μεγάλη πανελλαδική- πανεργατική απεργία. Μια μόλις μέρα μετά η εργοδοσία της εταιρίας Medi Jeunesse προχωρεί στην προκλητική απόλυση συναδέλφισσας λόγω της συμμετοχής της στην απεργία. Το σωματείο κινητοποιήθηκε με 2 παρεμβάσεις στο χώρο της εταιρίας ενώ παράλληλα προχώρησε και σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας.

Λίγες μέρες πριν δώσαμε μια πρώτη, άμεση και μαχητική απάντηση στη συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ για τα επόμενα σκληρά μέτρα σε Φορολογικό, Ασφαλιστικό και Εργασιακά με την συμμετοχή μας στο μεγάλο μαζικό συλλαλητήριο στις 21 Φλεβάρη μετά από απόφαση ΔΣ που είχε προηγηθεί.

Για την προετοιμασία της επιτυχίας του συλλαλητηρίου έγινε σύσκεψη την Παρασκευή 17/2 ενώ εκδόθηκε και ανακοίνωση. Έγιναν εξορμήσεις σε Kosmocar, Θεοχαράκη, Icap, Απολυμαντική και G4s.

Παράλληλα το σωματείο στην προσπάθεια του να ανοίξει περεταίρω τη δουλειά στο δύσκολο χώρο των security βρέθηκε έξω από τα εξεταστικά κέντρα όπου δεκάδες υποψήφιοι βρέθηκαν για εξετάσεις πιστοποίησης.

Την πρώτη του Μάρτη, μαζί με δεκάδες ταξικά σωματεία, προχωρήσαμε σε δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το HILTON την ώρα των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους θεσμούς, τονίζοντας γι' άλλη μια φορά ότι δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στις νέες αντιλαϊκές εξελίξεις.

Παράλληλα προχωρήσαμε στην πρώτη σύσκεψη της επιτροπής ανέργων υλοποιώντας έτσι απόφαση που είχε παρθεί σε προηγούμενη ΓΣ.

 Επίσης πρόοδος έχει γίνει και για την δημιουργία επιτροπών σε άλλους χώρους.

Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι το σωματείο από την προηγούμενη ΓΣ έως και σήμερα έχει παρέμβει με την παρουσία του σε μια σειρά εργατικές διαφορές, ενώ έγιναν παρεμβάσεις και σε εργοδότες  αλλά και στην προϊσταμένη της επιθεώρησης εργασίας.

Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει βήματα και για την καλύτερη λειτουργία του σωματείου προκειμένου να ανταπεξέλθει στο δύσκολο έργο του.

Μερικά παραδείγματα από τους χώρους δουλειάς  είναι αποκαλυπτικά της κατάστασης.

Στην ICAP καθημερινή είναι η κλιμάκωση της επίθεσης στις πλάτες των εργαζόμενων. Πίεση για το πιάσιμο των στόχων, απειλές για κλείσιμο τμημάτων, απολύσεις, 4ωρα, ωράρια λάστιχο με συνεχείς αλλαγές βαρδιών όπως κάθε φορά βολεύει την εταιρεία, με μισθούς που δε βγάζουν ούτε την πρώτη βδομάδα του μήνα.

Στο ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ μετά από τον κυκεώνα απολύσεων, μειώσεων μισθών, μειωμένων ωραρίων, εσωτερικών μετατάξεων (απολύσεων – επαναπροσλήψεων χωρίς αποζημίωση), επήλθε και ένα σχετικά ήσυχο διάστημα, διότι τα κέρδη της εταιρείας μπορεί να μην ήταν τα επιθυμητά αλλά ήταν τέτοια ώστε να κάνουν και «χορηγίες» στο champions league. Έτσι η εργοδοσία είχε το χρόνο να σχεδιάσει νέα επίθεση στους εργαζόμενους. Είτε ανοιχτά, είτε με φήμες, είτε με το να πιάνουν τους εργαζόμενους έναν-έναν, η εργοδοσία του ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ αξιοποιεί τις πολιτικές των κυβερνήσεων, τον φόβο της ανεργίας, την άγνοια που υπάρχει για πολλά ζητήματα στους εργαζόμενους, για να μας αφαιρέσει και άλλα δικαιώματα. Η κερδοφορία τους χτίζεται πάνω στην εξαθλίωση μας. Η επίθεση δεν έχει τέλος.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες γίνεται αντιληπτό ότι για να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας, ηττοπάθειας και εφησυχασμού, για να πάψει ο κάθε εργαζόμενος να ζει με την αβεβαιότητα χρειάζεται κλιμάκωση της πάλης. Είναι ανάγκη να σταθούμε περισσότερο από ποτέ δίπλα στα προβλήματα του κάθε χώρου ξεχωριστά, αναδεικνύοντας ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι έχουν κοινό παρανομαστή.

Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και της εργοδοσίας περί «δίκαιης ανάπτυξης», «δίκαιης αναδιανομής» που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, αυξήσεις σε μισθούς και περισσότερα κρατικά κονδύλια για κοινωνική πολιτική είναι ψέματα με σκοπό να καλλιεργήσουν αυταπάτες και κλίμα ανοχής μέσα στο λαό για την κυβερνητική πολιτική. Οι εργαζόμενοι που παράγουν όλο τον πλούτο στη χώρα μας τελικά παίρνουν όλο και λιγότερα. Γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση σχετίζει τα πλεονάσματα και την καπιταλιστική κερδοφορία με το νέο τσάκισμα στους μισθούς και στις συντάξεις, με την παραπέρα υπονόμευση των ΣΣΕ αλλά και με νέα μέτρα στο ασφαλιστικό και στη φορολογία των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οι θέσεις εργασίας θα είναι κακοπληρωμένες, με συνθήκες που θα εξοντώνουν όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι χιλιάδες συνάδελφοί μας συμβασιούχοι, ενοικιαζόμενοι.

Αναδιανομή θα γίνει μόνο προς όφελος του κεφαλαίου, με νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών, με νέες επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα ταμεία της Ε.Ε., με νέα διαρθρωτικά μέτρα υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Οι πάγιες απαιτήσεις του ΣΕΒ γίνονται πράξη ώστε να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων τους.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί ισοδύναμων είναι επιδίωξη να συγκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των μέτρων. Προκαλεί πραγματικά το θράσος της κυβέρνησης να παρουσιάσει τα μέτρα ως ανώδυνα και τα οποία επικαλείται για να δικαιολογήσει τη νέα σφαγή. Αυτή είναι απάτη ακόμα μεγαλύτερη και απ' αυτήν του «παράλληλου προγράμματος» Γιατί τα όποια μέτρα θεσπιστούν ως αντισταθμιστικά, μόνο και όταν εξασφαλιστούν τα ματωμένα από το λαό πλεονάσματα, θα αφορούν κυρίως τη στήριξη του κεφαλαίου, μέσω φοροαπαλλαγών και άλλων τέτοιων παρεμβάσεων, στο όνομα της ανάπτυξης.

Να μην φοβηθούμε από τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας. Η πολιτική σταθερότητα που επικαλούνται και οι απειλές που τη συνοδεύουν, αν η εργατική τάξη της χώρας μας αντιπαλέψει το δικό τους μονόδρομο, της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, γίνονται για να τρομοκρατήσουν την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι οργανωμένοι και ενωμένοι στην πάλη για τα πραγματικά ταξικά τους συμφέροντα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Χρειάζεται όχι μόνο να βάλουν εμπόδια σ’ αυτή την πολιτική και να κερδίσουν χρόνο αλλά επίσης να ανασυντάξουν το κίνημα τους και να περάσουν στην αντεπίθεση.

Ξεσκεπάζουμε την προπαγάνδα και τις θέσεις της αντιπολίτευσης και των άλλων αστικών κομμάτων. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όλα τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου ασκούν κριτική από την ίδια αντιλαϊκή σκοπιά που πολιτεύεται και η κυβέρνηση. Πίεσαν για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών μέτρων και το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης. Αφού ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που υπαγορεύει το πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής τώρα επιδιώκουν να εμφανίσουν ότι τα μέτρα είναι αποτέλεσμα της ανικανότητας της κυβέρνησης. Δε χωρά καμία αυταπάτη και δε μπορεί να υπάρχει καμιά προσδοκία για την πολιτική όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και της πλουτοκρατίας. Δοκιμάστηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης στην υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων. Είναι στην αντίπερα όχθη από τα λαϊκά συμφέροντα και δε μπορούμε να περιμένουμε κάτι θετικό από καμιά κυβερνητική εναλλαγή ή από οποιαδήποτε νέα κυβερνητική συμμαχία.

Να απαντηθεί ακόμα πιο ολοκληρωμένα ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη με κανέναν μείγμα αστικής διαχείρισης, ακόμα και με έξοδο από το ευρώ ή και με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Επί της ουσίας μιλάμε για ανάπτυξη που θα στηριχθεί στην  περεταίρω εκμετάλλευση των εργαζομένων και στην ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και όχι φυσικά του λαού.

Να δυναμώσει το μέτωπο μας με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Μια σειρά Ομοσπονδίες, μέσα σε αυτές και η ΟΥΙΕ, ΟΜΥΠΑΕ που συναντάμε στους χώρους μας, στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και τον ευρωμονόδρομο, με τη λογική του κοινωνικού εταιρισμού οδηγούν την εργατική τάξη στο συμβιβασμό και στη μοιρολατρία. Επιδιώκουν να στριμώξουν τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα όρια του εφικτού και του ρεαλιστικού της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στηρίζουν ολόπλευρα την κατεύθυνση της αστικής τάξης για «εθνική συναίνεση», για να περάσουν τα μέτρα, για την «αξιολόγηση», με στόχο να μη χαθεί χρόνος για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δυνάμεις της  ΠΑΣΚΕ  στην ΟΥΙΕ, προκειμένου να περάσει ακόμα πιο καθαρά το δηλητήριο της ανταγωνιστικότητας στις γραμμές των εργαζόμενων, προσπαθεί να κατοχυρώσει οργανωτική οντότητα και να κάνει γνωστό το νέο συνδικαλιστικό όχημα που χρησιμοποιεί, στέλνοντας mail (σε διευθύνσεις που δεν της έχουν δοθεί) σε συναδέλφους που είναι μέλη σε άλλα κλαδικά σωματεία σε όλη τη χώρα, και μάλιστα και σε μέλη που είναι εκλεγμένα μέλη Διοικητικών Συμβουλίων. Είναι η ίδια δύναμη που από τη θέση του οδηγού στη ΓΣΕΕ συνομιλεί με τους θεσμούς καταθέτοντας προτάσεις τόσο αγωνιστικές που καταλήγουν σε συμφωνίες και μνημόνια κοινωνικής ειρήνης με τον ΣΕΒ.

Μακριά από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό που προσπαθεί να λερώσει τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας. Είναι τα ίδια υλικά και οι ίδιες δυνάμεις που έχουν παραδώσει τα πάντα, οι άνθρωποι της εργοδοσίας που κάνουν αγώνες από το διαδίκτυο και τα δικηγορικά γραφεία.

Κριτήριο τα συμφέροντά μας, όχι τα κέρδη των αφεντικών. Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών, πως αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε. Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:

• Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με συλλογική σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κοινωνική ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

• Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

• Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.

• Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.

• Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

• Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα της τελευταίας σύμβασης του 2011 (ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ) που προέβλεπε βασικό μισθό στα 920 ευρώ.

• Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και μετατροπής τους  σε 8ωρες συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Εκεί που θα κριθούμε όλοι μας, είναι στα πιο αποφασιστικά βήματα που πρέπει να μετρήσουμε στην ισχυροποίηση του ιδίου του σωματείου.

Πρέπει να μπούμε πιο αποφασιστικά μπροστά στην οργάνωση της πάλης, επιδιώκοντας να ξεπερνιούνται αδυναμίες και δυσκολίες που υπάρχουν . Για να μην περνάει ο φόβος, η συναίνεση, η υποταγή, η εργοδοτική τρομοκρατία. Για να μπουν και άλλες δυνάμεις στη μάχη της οργάνωσης, ιδιαίτερα νεότερων ηλικιών. Να δυναμώσουν οι δεσμοί του σωματείου με τους εργαζόμενους δεκάδων χώρων δουλειάς.

Κρίσιμο ζήτημα είναι η ολοκληρωμένη συζήτηση στους χώρους δουλειάς για το περιεχόμενο της πάλης, και των σχεδιασμό της σε κάθε χώρο. Έτσι μαζικοποιείται το σωματείο, συγκεντρώνει δυνάμεις στην πάλη ενάντια στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, όταν υπερασπίζεται καθημερινά και δραστήρια τα συμφέροντα των μελών του και όλων των εργαζομένων.

Το ΔΣ του σωματείου μας κάνει προσπάθειες ώστε να εξασφαλίζεται η συλλογικότητα στο σχεδιασμό και στην οργάνωση της δουλειάς μας. Το τελευταίο διάστημα οι συσκέψεις και τα ανοιχτά διοικητικά συμβούλια του σωματείου κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.

Άμεσα χωρίς να χάσουμε πολύτιμο χρόνο να ανοίξουμε την συζήτηση μέχρι και τον τελευταίο χώρο δουλειάς, μέχρι και τον τελευταίο εργαζόμενο να τον ενημερώσουμε για τις αντεργατικές εξελίξεις και να προετοιμάζουμε τους συναδέλφους μας για αποφασιστική, μαχητική απάντηση και με απεργία. Κλιμακώνουμε την δράση μας με νέο Συλλαλητήριο στις 7 Απρίλη στις 18:30 στην Ομονοια.

Να πάρουμε όλοι μέρος στον αγώνα. Από εδώ και μπρος όλοι στους χώρους δουλειάς με την ανακοίνωση του σωματείου στο χέρι.

Μαζικοποιούμε το σωματείο, δεν πάμε πουθενά χωρίς αιτήσεις. Επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε νέους εργάτες, ειδικά νέους σε ηλικία, γυναίκες, μετανάστες. Είναι ανάγκη να συνδέσουμε καλύτερα τη δουλειά μας με τη δράση των λαϊκών επιτροπών στις γειτονιές, να γίνουν χώροι συνάντησης και προετοιμασίας των αγώνων.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η πάλη ενάντια στα νέα μέτρα απαιτείται να συνδυαστεί με το σύνολο των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης. Δυναμώνουμε την πάλη για μια σειρά κρίσιμα μέτωπα που συμβάλλουν στην ενίσχυση της οργάνωσης και του αγώνα των εργαζομένων. Στηρίζουμε τους αγώνες που αναπτύσσονται λόγω των οξυμένων προβλημάτων, ενάντια στις απολύσεις, στην απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, σε κάθε πρόβλημα. Δυναμώνουμε την  αλληλεγγύη και επιδιώκουμε κάθε αγώνας να «συναντηθεί» σε ένα αγωνιστικό ρεύμα αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική. Τέτοια μέτωπα είναι:

Η πάλη ενάντια στην απλήρωτη ανασφάλιστη δουλειά, για τις συνθήκες δουλειάς στους εργασιακούς χώρους, για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας

Η αλληλεγγύη των σωματείων που πρέπει να δυναμώσει για όσους αγωνίζονται (για παράδειγμα οι εργαζόμενοι στον Καρυπίδη) αλλά και για όσους υποφέρουν.

Σημαντικός σταθμός της δράσης μας είναι ο απεργιακός εορτασμός της πρωτομαγιάς. Η πρωτομαγιά είναι ένας σταθμός επιθεώρησης του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων που συσπειρώνονται σε αυτό για το πώς δίνουν τη μάχη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τα πολιτικά τους κόμματα. Πόσο κερδίζει έδαφος ο στόχος της χειραφέτησης της εργατικής τάξης από τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.